МАРТАБАИ ШОНЗДАҲУМ
РИСОЛАИ “АЛОМАТИ БУЗУРГ”, ки
оид ба “РИСОЛАТИ АҲМАДӢ” баҳс мекунад
(Барои муносиби мақом дар ин ҷо оварда шуд)
Сипас ин сайёҳе, ки дар Замин сайр мекард, ба тарафи ақли худ хитоб намуд гуфт: Модоме ки соҳиб ва Офаридгори худро ҷустуҷӯ мекунам ва онро аз тамоми мавҷудот пурсон мешавам, пас барои ман беҳтар он аст, ки касеро зиёрат кунам, ки комилтарин инсон дар арсаи ҳастӣ, бузургтарин роҳнамо ба тарафи накӯиҳо (ҳатто ба шаҳодати душманонаш) ва пуровозатарин, содиқтарин дар гуфтор, боманзалаттарин ва оқилтарини онҳо мебошад, ки албатта, он Муҳаммад (с.а.в) аст, ки бо фазоилу Қуръони худ чордаҳ асрро равшанӣ бахшидааст. Барои пайдо намудани посухҳо ба он чи дар ҷустуҷӯи онам ва барои расидан ба зиёрати ӯ (с.а.в) бояд ҳамроҳ ба сӯйи беҳтарини асрҳо ба сӯйи асри саодат баргардем. Асри паёмбарӣ ва сипас бо ақли худ вориди он аср шуда мушоҳада намоем, ки дар ҳақиқат, он аср бо вуҷуди Паёмбар (с.а.в) асри саодати башарият буд. Зеро Паёмбар (с.а.в) бо нуре, ки бо он омада буд, дар муддати кӯтоҳ ин қавми саҳронишин ва дар ҷаҳл фурӯрафтаро ба устодони олам ва пешвоёни он табдил дод.
(Аз куллиёти Рисолаи Нур)
Саъид Нурсӣ