بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ بِهِ نَسْتَعِينُ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِهِ وَ صَحْبِهِ اَجْمَعِين Эй бародар! Аз ман якчанд насиҳат хостӣ. Бо дар назардошти онки ту аскар ҳастӣ, якчанд ҳақиқатро зимни мисолҳои низомӣ бо ҳашт ҳикояи кӯтоҳ ба нафсам баён […]
КАЛИМАИ ДУЮМ: تَشَكَّلَ بِنَفْسِهٖ Яъне, худ ба худ шакл мегирад. Ин иборат низ, муҳоли фаровон дорад. Аз ҷиҳоти бисёр, ботилу муҳол аст. Барои намуна, се мавриди аз муҳолоташонро баён мекунем. МУҲОЛИ ЯКУМ: Эй мункири муонид! Ғурурат чунон сабаби ҳамоқати ту шудааст, ки сад амри муҳолро ба якбора ҳукм ба қабул кардан мекунӣ. […]
Рисолаи Табиат Ин Рисола, андешаи куфромезеро, ки мумкин аст аз табиат сар барорад, аз байн мебарад ба шакле, ки ҳеҷ гоҳ ҷон нагирад ва аслу асоси куфро зеру забар мекунад. Ихтор Воқеияти масире, ки табииюни мункир тай мекунанд, дар ин баёния, таҳти унвони нӯҳ муҳол, ки дар баргирандаи камаш навад […]
Калимаи даҳум: وَ هُوَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدٖيرٌ Яъне ӯ воҳид асту аҳад. Ӯ бар ҳар чиз тавоност. Ҳеҷ чиз барои ӯ сангинӣ надорад. Барои ӯ халқи як баҳор, ба андозаи як гул осон аст. Офаридани биҳишт низ, ба андозаи офаридани баҳор, барояш осон аст. Маснуоти поённопазире, ки дар ҳар […]
МАСЪАЛАИ ЧОРУМ Боз дар “Роҳнамои Ҷавонон” тавзеҳ додаам, замоне аз сӯйи бародароне, ки ба ман хизмат мекарданд савол шуд: Панҷоҳ рӯз аст дар бораи ин ҷанги ҳавлноки ҷаҳоние, ки кураи заминро ба ҳарҷумарҷ кашонида, бо муққадароти Ислом низ иртибод дорад, чизе намепурсӣ, кунҷковӣ нишон намедиҳӣ. (имрӯз ҳафт сол аз он […]
Калимаи Дуюм وَحْدَهُ18 “Ваҳдаҳу” дар ин лафзи ҷалолуҳу муждаи шифодиҳанда ва саъодатбахш вуҷуд дорад. Рӯҳи башару қалби инсон ки бо аксари мавҷудоти дар коинот алоқаманд буда ва дар иртибот аст, ба сабаби ин алоқамандиву иртибот, ба ҳадди хафагӣ дар ин парешониву кашмакаш расида, дар лафзи ҷалолуҳуи وَحْدَهُ18 “Ваҳдаҳу” паноҳгоҳу наҷотдиҳандае меёбад, ки ӯро аз тамоми […]
МАКТУБИ БИСТУМ بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَرٖيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيٖى وَ يُمٖيتُ وَ هُوَ حَىٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدٖيرٌ وَ اِلَيْهِ الْمَصٖيرُ16 Ин ҷумлаи тавҳидӣ […]
НУҚТАИ ШАШУМ Сиёми моҳи шарифи Рамазон ба нозил шудани Қуръони Ҳаким рабт дорад, модоме ки моҳи шарифи Рамазон замони муҳимтарини нузули Қуръон мебошад, яке аз ҳикматҳои рўза инаст ки: Қуръони Ҳаким модоме, ки дар шаҳри Рамазон нузул шудааст, маҳз бо тасаввур намудани замони нузули ин Қуръон, барои он ки ин […]
НУКТАИ АВВАЛ Инсон бо нури имон ба баландиҳои инсоният мебарояд ва манзалату арҷи лоиқи биҳиштро ба даст меорад. Ва торикии куфру беимонии ӯро ба қаъри асфали софилин сарнагун месозад ва ба вазъияте дучор мешавад, ки аҳли дӯзахро сазост. Чунки, имон инсонро бо Сонеъи Зулҷалолаш пайванд мекунад. Имон ин як интисоб аст. […]
ХУЛОСАИ МАСЪАЛАИ ДУЮМ Ҳамон тавре, ки дар бахши Раҳнамои Ҷавонони Рисолаи Нур ба хубӣ тавзеҳ дода шуд, марг чунон қатъию ошкор аст, ки ба монанди шаб шудани рӯз ва фарорасидани зимистон пас аз тирамоҳ, яқинан ба ӯ мувоҷеҳ хоҳем шуд. Ҳамчуноне, ки ин зиндон барои воридшавандагон ва хориҷшавандагон, монанди мусофирхонаест, […]