ИШОРАИ СЕЮМ Мӯъҷизаҳои Паёмбар (с.а.в), хело зиёду гуногун мебошанд ва ин ба сабаби он аст, ки рисолати ӯ умумӣ буда, тамоми оламиёнро дар бар мегирад. Аз ҳамин сабаб аст, ки мӯъҷизаҳои ӯ дар бештарин намудҳои коинот дида мешуд. Мо барои бештар тавзеҳ додани ин масъала чунин мисол меорем, ки агар […]
Як саволи муҳим: Ҳикмати шикасти асҳоби Фахр-ул Оламин ва Ҳабиби Рабб-ул Оламин Ҳазрати Расули Акрам алайҳиссалоту вассалом дар муқобил бо мушрикин дар интиҳои Уҳуд ва ибтидои Ҳунан чист? Алҷавоб: Дар миёни мушрикони он замон шахсони зиёде ба монанди Ҳазрати Холид буданд, ки дар оянда бо бузургони Саҳоба ҳамсаф мешуданд, бо […]
СУРАТИ ДАҲУМ Биё, имрӯз, наврӯзи султонист.[1] Ба ин муносибат, дигаргуниҳо рух дода ва корҳои аҷиб мешавад. Пас биё дар ин рӯзи зебои баҳорӣ, ба ин саҳрои сарсабзе ки пур аз гулҳои зебост, биравему тафриҳ кунем. Бубин, ки аҳолӣ низ, ба ин тараф меоянд. Бубин, кори сиҳрангезе рух медиҳад. Он сохтмонҳо, […]
БАХШИ ЧОРУМИ ПАЙВАСТ قَالَ مَنْ يُحْيِى الْعِظَامَ وَهِىَ رَمِيمٌ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِى اَنْشَاَهَا اَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ[1] Яъне, инсон мегуяд: “Кӣ метавонад, ин устухонҳои пӯсидаро зинда кунад?” Бигӯ: “Ҳамон, ки онҳоро нахустин бор иншо кард ва ҳаёт бахшид, ҳам ӯ хоҳад офарид.” Тавре, ки дар мисоли сеюми Ҳақиқати […]
ХУЛОСАИ МАСЪАЛАИ ДУЮМ Ҳамон тавре, ки дар бахши Раҳнамои Ҷавонони Рисолаи Нур ба хубӣ тавзеҳ дода шуд, марг чунон қатъию ошкор аст, ки ба монанди шаб шудани рӯз ва фарорасидани зимистон пас аз тирамоҳ, яқинан ба ӯ мувоҷеҳ хоҳем шуд. Ҳамчуноне, ки ин зиндон барои воридшавандагон ва хориҷшавандагон, монанди мусофирхонаест, […]