НУҚТАИ ЧАҲОРУМ
Аз нуқтаи назари тарбияи нафс, яке аз ҳикматҳои бешумори рўза дар Моҳи Шарифи Рамазон инаст ки:
Нафс мехоҳад, ки озод ва мустақил бошад, маҳз худро ҳамин тавр қабул мекунад. Ҳатто, бо табиати худ орзуи рубубияти мавҳумро дорад ва кайфу сафо амал намояд. Вай дар бораи неъматҳои беҳисобе, ки бо онҳо тарбия шудааст, намехоҳад андеша кунад. Хусусан, агар вай дар ҳаёти дунявӣ сарвату иқтидор дошта бошад, илова бар ин, агар ғофилию бепарвоӣ ўро дастгирӣ намояд, дар ин сурат ҳамчун ҳайвон пурраю яклухт, ҳарисона неъматҳои Илоҳиро ғосибона монанди ҳайвон фурў мебарад.
Ҳамин тавр, дар моҳи шарифи Рамазон, нафси ҳар як инсон, аз сарватманд сар карда то фақир пай мебарад, ки вай молик нест, мамлук аст, ҳур нест, абд аст. Ҳам мефаҳмад, ки агар хости Худо набошад вай ҳатто ягон кори оддию соддаро анҷом дода наметавонад; дасташро ба об ҳам дароз карда наметавонад, рубубияти тахайюлии ў мешиканад ва либоси итоатро пўшида ба шукргузорӣ рўй меорад, ки вазифаи ҳақиқии ўст.
(Аз куллиёти Рисолаи Нур)
Саъид Нурсӣ